„Kto ukradł jutro” Olga PtakDwie książki w jednej. Zapis świata dwóch osób: matki i syna – chłopca z cechami spektrum autyzmu i zaburzeń integracji sensorycznej. Pierwsza część to opowieść matki – autoterapeutyczny zapis wściekłości z ukradzionego jutra – próba wyrzucenia z siebie tego wszystkiego, co przeszkadza w świecie chaosu, w którym się znalazła, ale też próba uporządkowania świata, który się rozsypał. Część druga to relacja chłopca pokazującego nam kawałek swojego świata, który – jeśli patrzylibyśmy na niego z zewnątrz widząc jedynie zachowanie – mógłby wystraszyć i oburzyć, jednak kiedy możemy o nim poczytać „od środka” pokazuje zadziwiającą i fascynującą rzeczywistość.
„Dom na nowo malowany” Magdaleny Grycman
Książka o adopcji i związanych z nią trudnościach wychowawczych….
„Myślę, że bez książki Magdaleny Grycman, bez tego szczególnego „dziennika”, jej własna rodzina adopcyjna oraz inne adopcyjne rodziny mogłyby w oczach wielu ludzi pozostać idyllicznym obrazem, podziwianym bohaterstwem, czasami niezrozumiałym ryzykiem lub innymi mitami…”
„Moje Kilimandżaro” (losy niepełnosprawnych – wspomnienia) – praca zbiorowa
Książka napisana przez osoby niepełnosprawne, która zawiera w większości krótkie autobiografie, wspomnienia i pamiętniki, a jedna z prac ma kształt internetowego bloga.
„Nikt Nigdzie” Donny Williams
Autobiografia autystycznej dziewczyny, która była dzieckiem w czasie, kiedy pojęcie „autyzm” nie było znane (lata 60. XX w.). Dziewczynka z głębokim autyzmem, żyjąca w tzw. „normalnym” środowisku, traktowana była jak dzika, szalona, głucha. Próbując przetrwać, stwarzała sobie własne światy, wykształcała mechanizmy obronne, które obecnie inspirują terapeutów pracujących z dziećmi autystycznymi….
„Wiem, czego chcę!” praca zbiorowa pod redakcją Magdaleny Grycman i Aliny Smyczek
O komunikacji wspomagającej i alternatywnej (AAC). Powstała ona na bazie doświadczeń polskich terapeutów i użytkowników wspomagających sposobów porozumiewania się (AAC).
„Beza” Kosińska Kinga W swojej książce autorka portretuje Iwonę – kobietę z zespołem Downa – choć dorosłą, to przez innych, także własną matkę, uznawaną wciąż za dziecko. Iwona jest tytułową Bezą – kimś z deficytem, szczególnie w opinii innych, niewystarczającą, aby uznać ją za pełnoprawną osobę, z jej emocjami i potrzebami. Opowieść o Iwonie choć jest literacką fikcją, to jednocześnie jest ukazaniem piękna osób, które nawet jeśli nie mówią, to czują i widzą świat, opowiadając go na własny sposób.

„CELA” Anna Sobolewska Cela, nominowana w 2003 roku do nagrody literackiej Nike, jest świadectwem złożonym przez matkę. Opowiada o tym, jak kochać niepełnosprawne dziecko.
Autorka, mama dziewczynki z zespołem Downa, przekonująco dowodzi, jak twórcze, ciekawe, pełne radości i satysfakcji może stać się dla rodziców życie z niepełnosprawnym intelektualnie dzieckiem. Opisuje rozwój córeczki Celi, obdarzonej talentem plastycznym i bogatą wyobraźnią, od narodzin po pierwsze lata szkoły podstawowej. Prezentuje też metody rehabilitacji dziecka z zespołem Downa: sposoby stymulacji (Program Wczesnej Interwencji), uczenie samodzielności, naukę w szkole. Podstawą nie jest tu specjalistyczny trening, ale terapia zabawą i wspólne uczestnictwo w świecie kultury (książki, film, teatr, wideo).

„Duże sprawy w małych głowach” Kossowska Agnieszka Niezwykła książka o różnorodności, o tym z czym wiąże się niepełnosprawność sensoryczna, ruchowa, zaburzenia ze spektrum autyzmu, wcześniactwo czy epilepsja. Autorka jest mamą synka zmagającego się z wieloma schorzeniami wynikającymi z wcześniactwa (blog: Dzielny Franek), więc temat zna od podszewki. Niepełnosprawność i inne schorzenia wiążące się z nią opisuje w ciekawy i rzetelny sposób z perspektywy dzieci nimi dotkniętych. Książka jest materiałem do rozmów, zawiera też propozycje aktywności przybliżających poruszane zagadnienia.

„SIŁA KRUCHEGO ŻYCIA FILIPINA ŚWIADECTWO” Sophie Chevillard Lutz Dla wielu z nas życie osób naznaczonych poważną niepełnosprawnością jest zgorszeniem – tak jak zgorszeniem jest Krzyż Jezusa. Książeczka ta pokazuje, w jaki sposób „zgorszenie” może stać się źródłem życia. Ujawnia ona konflikt między dwiema kulturami: kulturą siły oraz kulturą miłości.

„Oskar i Pani Róża” Schmitt Eric Emmanuel Historia dziesięcioletniego chłopca chorego na białaczkę. Książka o przeżywaniu choroby, odchodzeniu i godzeniu się ze śmiercią. Wzruszająca opowieść o kilkunastu ostatnich dniach życia Oskara, o pięknej przyjaźni i wartości życia.

„Kołysanka z huraganem” Wincenty Justyna Intymny dziennik matki pisany po nagłej śmierci synka. Kompulsywnie i intuicyjnie zapisywane myśli, emocje, lęki i sny. Zapis błahych wydarzeń, analiza relacji z najbliższą rodziną, opis przypadkowych spotkań, rejestr postępów w terapii i kontaktów z innymi rodzinami, które doświadczyły straty dziecka. Opowiadanie, które pomogło autorce przetrwać rozpacz i beznadzieję.

„Niegrzeczne” Hołub Jacek Opowieści o dzieciach z zaburzeniami ze spektrum autyzmu i z ADHD. Autor portretuje je, ich rodziny i środowiska, ukazując w szerszym kontekście społecznym. To lustro także dla nas, pokazuje jak reagujemy na nienormatywność, której niejednokrotnie nie widać, jak łato oceniamy dzieci i ich rodziców za zachowania, których nie znamy i nie rozumiemy.

„Żeby umarło przede mną” Hołub Jacek Głos matek dzieci z głęboką złożoną niepełnosprawnością. Książka, która bez lukru opisuje rzeczywistość rodzin stających przez wyzwaniem życia z dzieckiem z niepełnosprawnościami. Opowieści, które pokazując codzienność, nie tylko budzą współczucie, ale ukazują niewydolność systemu opieki, edukacji, wsparcia i pokazują nas, mających problem z Innością.

„Oczy” Chmielewska Iwona Pięknie zobrazowana opowieść o darze widzenia, o tym jak wzrok pozwala poznawać, pomaga i ratuje. To także ilustracja braku tego zmysłu, ale też przypomnienie, że” szczęśliwy może być każdy, ten, kto widzi i ten, kto nie widzi”.

„NIEWIDOCZNE DLA OCZU Przejmujące świadectwo o miłości ukrytej” Sophie LutzPrawdziwe, szczere i budujące świadectwo Sophie Lutz – matki głęboko upośledzonej umysłowo Philippine.
Autorka przedstawia nie tylko portret swej córki, ale opowiada także o tym, jak ona sama oraz jej najbliżsi dojrzewali do pełnienia roli, którą Opatrzność przed nimi postawiła.

„O Kamilu, który patrzył rękami” Małkowski Tomasz Książka o pięcioletnim niewidomym chłopcu, który choć poznaje świat rękami, to jego życie jest pełne barw i przygód. Chłopiec ma doskonały słuch, który pomaga mu robić to, co jego rówieśnicy. Opowieści o Kamilu można czytać wspólnie, pomagają oswajać dzieci ze światem osób z niepełnosprawnością wzrokową.

„Rodzina i dziecko z chorobą przewlekłą” Juul Książka uznanego duńskiego pedagoga, o wartości człowieka, który nie powinien być redukowany jedynie do stanu swojego zdrowia, o tym, czego potrzebuje dziecko i rodzina, której członkiem staje się choroba czy niepełnosprawność.

„Siła miłości” Florance CheriAutorka opisuje swoją drogę rodzica dziecka, u którego od narodzin zaobserwowano zaburzenia w rozwoju. To opowieść matki, która najpierw poszukuje właściwej diagnozy, a później odpowiednich metod terapii dla syna. Jako patolog mowy i lekarz psychiatra sama postanawia nauczyć go komunikacji ze światem.

„Uwięziony umysł” Szatmari Peter Zbiór opowieści o dzieciach i osobach dorosłych z zaburzeniami ze spektrum autyzmu. Każda z historii dotyczy innego bohatera pokazując różnorodność, indywidualność, niezwykłość świata każdego z nich oraz odrębność drogi do jego zrozumienia.

„W ciemności” Frey Jana Nastolatka traci wzrok w wyniku ciężkiego wypadku. Opowieść o tym, jak dziewczyna radzi sobie z niepełnosprawnością pokazuje siłę wsparcia, które otrzymuje od bliskich jej osób. Książka napisana na podstawie kilku rozmów z młodą ociemniałą osobą.

„WYJĄTKOWY DZIEŃ – Piękna historia o niełatwym szczęściu” Anne – Dauphine Julliand
Kontynuacja książki „Ślady małych stóp na piasku”! 29 lutego to szczególna data. Z co najmniej dwóch powodów: po pierwsze pojawia się w kalendarzu raz na cztery lata. Po drugie, to rocznica urodzin Thais, córeczki Anne-Dauphine Julliand, dotkniętej ciężką chorobą genetyczną układu nerwowego. Thais przeżyła trzy lata i dziewięć miesięcy. Miała krótkie, lecz piękne życie.
Anne-Dauphine opowiada o tym zwykłym-niezwykłym dniu, w którym Thais skończyłaby osiem lat. W tym dniu bierze oddech od pracy i obowiązków, starając się pełnią życia przeżyć każdą chwilę. W tym dniu przeszłość miesza się z teraźniejszością. Każdy gest, każde słowo nabiera wyjątkowego znaczenia, przywołuje przechowywane pieczołowicie wspomnienie, wywołując na przemian śmiech i łzy. Niesamowita lekcja pogody i szczęścia. Piękna historia miłosna, którą czyta się jednym tchem, z oczyma pełnymi łez.
Anne-Dauphine Julliand jest dziennikarką, mieszka w Paryżu. Jej książka, Ślady małych stóp na piasku, odniosła ogromny sukces: we Francji zdobyła nagrodę Paroles de patients (2011) i nagrodę Pelerin du témoignage (2011). W Polsce została wyróżniona nagrodą Feniks w kategorii literackiej (2013).
„W regularnym biciu jej serca słyszę: «Kochaj mnie, mamo. O nic więcej cię nie proszę. Nie potrzebuję niczego więcej». Niczego więcej, nie oczekuje ode mnie niczego więcej. Jak mogłam nie pojąć tego wcześniej? Zabiegi medyczne leczą rany, ale tylko miłość pozwala zapomnieć o bólu. Tylko dodanie drugiemu otuchy przynosi ulgę w cierpieniu. Dziękuję ci, moja mała Thais, dziękuję, że odmieniłaś moje serce. Pomogłaś mu zrozumieć, że odpowiedzią na cierpienie nie jest śmierć. I nigdy nie będzie. Odpowiedzią na cierpienie jest miłość” (fragment książki).

„Zobaczyć głos” Sacks OliverWybitny angielski neurolog opisuje świat osób niesłyszących. To książka nie tylko o medycznych aspektach uszkodzenia słuchu, ale także o kulturze osób niesłyszących. Przygotowując się do jej napisania autor nawiązał wiele kontaktów ze środowiskiem osób niesłyszących, by lepiej je poznać i rozumieć.

„Tylko w mojej głowie” Draper SharonOpowieść o tym, co to znaczy nie móc wypowiedzieć nic więcej poza kilkoma nieartykułowanymi dźwiękami, a mając tyle do powiedzenia; być niezrozumianą, choć ma się te same potrzeby, czuje się i myśli jak rówieśnicy. Historia niepełnosprawnej ruchowo, ale ponadprzeciętnie inteligentnej nastolatki, której główną barierą jest brak możliwości skomunikowania się z otoczeniem.

„Nie przywitam się z panem na ulicy” Reimann MariaKsiążka, która pozwala spojrzeć na niepełnosprawność z różnych perspektyw. Szkic powstał głównie w oparciu o historie kobiet z zespołem Turnera. Sama autorka jest z kolei osobą słabowidzącą i opowieści swoich rozmówczyń konfrontuje z własnymi doświadczeniami.

„Wczesne życie” Nocuń MałgorzataKsiążka powstała w oparciu o doświadczenia własne autorki oraz innych matek wcześniaków i opisuje stres, który im towarzyszy. Niepewność, poczucie zagrożenia i winy, własna słabość i bezsilność, kiedy nie wiadomo co przyniosą ich dzieciom kolejne dni, tygodnie, miesiące i lata. Opowieść ta może być jednocześnie formą terapii dla wszystkich rodziców, których dotknęła podobna sytuacja.
„Odzyskać wzrok” Kurson RobertBohater książki stracił wzrok w wieku kilku lat. Jako niewidomy człowiek osiągnął sukces na polu rodzinnym i zawodowym. Będąc dojrzałym mężczyzną zyskał szansę odzyskania wzroku. Książka opisuje jego zmagania przy podejmowaniu decyzji i jej konsekwencje. To opis tego, czym jest wzrok, jaką rolę pełni w życiu człowieka i jaką zagadką jest ludzki mózg.
„Cudowny chłopak. Wszyscy jesteśmy wyjątkowi” Palacio R.J. Ilustrowana opowieść o chłopcu, którego wygląd wyróżnia spośród innych dzieci. W tej książce, choć zawiera ona minimalną ilość słów autor przekazuje ważną prawdę o tym jak istotne w naszym życiu jest to jak postrzegają nas inni.